Miała prawie siedemdziesiąt lat, gdy postanowiła, a zarazem spróbowała nurkowania. Wtedy zobaczyła w wodzie dwa ogromne żółwie zielone. Zainteresowała się nimi. Wiecie, że zółwice składają jaja w miejscu, w którym się same narodziły? Małgorzata Szejnert (właśnie o Niej dziś mowa) zaczęła się zastanawiać - czy na tak mocno zabudowanym Zanzibarze żółwie mają szansę na potomstwo? To był impuls, który sprawił, że Szejnert zaczęła interesować się Zanzibarem. Nie, nie, nie bójcie się - "Dom żółwia. Zanzibar", to nie wykład z chelonologii. To piękna opowieść o wyspie, zamieszkałych tam ludziach. Historia, która was przyciągnie i oczaruje. Plusem (takim dodatkowym) jest piękne wydanie książki przez Znak.

Polak dzisiejszy, a to wiem od polskich felietonistów właśnie, cierpi na utratę czy też nadwątlenie tożsamości. W tym mi brat! Ja również na to cierpię, choć z innych niż on powodów. Ja także już nie wiem, kim jestem i jakie jest moje miejsce w kosmosie, nie wiem nawet, czy kosmos jeszcze istnieje i podejrzewam czasami, że już tylko chaos nami rządzi. Więc pisząc tylko o sobie, nie dla żadnego samorozkochania, lecz po prostu dlatego, że na niczym innym już się nie znam, być może będę mógł się podłączyć do ogólnej, społecznej rozterki. Pokrótce – zbiór felietonów Sławomira Mrożka zatytułowany "Uwagi osobiste" już w sprzedaży.